„Kompletna obojętność w stosunku do wartości materialnych. Jedynie życie ma tu wartość, jednak nie większą niż utrzymanie posterunku”
Meldunek płk. „Wachnowskiego” do płk. „Montera”Oddziały z Kampinosu ruszają w kierunku Warszawy. Fot. Lech Gąszewski / Wikimedia.
Nocą powstańcy uderzają z Sadyby na Wilanów i Wolicę. Chcą wyjść naprzeciw przebijającym się z Lasów Chojnowskich i Kabackich oddziałom ppłk. Mieczysława Sokołowskiego „Grzymały”. Natarcie się załamuje, Polacy ponoszą duże straty. Ostatecznie na Sadybę przebija się około 370 dobrze uzbrojonych ludzi, reszta się wycofuje. Następnej nocy na pozycje powstańcze dociera jeszcze kilka plutonów z Lasu Kabackiego.
Grupa bojowa gen. Reinefartha przystępuje do generalnego ataku na staromiejskie pozycje powstańcze. Niemcy dysponują ogromną przewagą ogniową, mają wsparcie artylerii i lotnictwa. W akcji bierze udział dziesięć batalionów piechoty i dwa szturmowe bataliony saperów, wsparte bronią pancerną oraz ogniem pociągu i pływającej po Wiśle kanonierki.
Rozpoczynają się przygotowania do ataku żoliborskich oddziałów powstańczych w kierunku na Stare Miasto. Ma to doprowadzić do przebicia się oddziałów ppłk. „Żywiciela” oraz tych sprowadzonych z Kampinosu przez teren Dworca Gdańskiego i połączenia się z obrońcami Starówki.
Po kilku dniach ataków przygotowawczych Niemcy wyprowadzają silne uderzenie na pozycje powstańcze na terenach Politechniki. Całodniowe walki kończą się wycofaniem powstańców na linię ulicy Noakowskiego.
Bibliografia:
Władysław Bartoszewski „Dni walczącej Stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”
Władysław Bartoszewski „1859 dni Warszawy”
Andrzej Kunert „Kronika Powstania Warszawskiego”
Tadeusz Bór-Komorowski „Powstanie Warszawskie”
Władysław Bartoszewski, Michał Komar „Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka”
Norman Davies „Powstanie'44”
Muzeum Powstania Warszawskiego, www.1944.pl
Materiały Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego, www.sppw1944.org