„W Warszawie wychodzą jawnie i są swobodnie kolportowane pisma, które wyznają ideologię lubelskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego; w Lublinie nie może się ukazywać prasa uznająca rząd Mikołajczyka i legalne polskie władze państwowe. W Warszawie żołnierze Armii Ludowej i Polskiej Armii Ludowej oraz KB, jak też ich dowódcy i sztaby, mają swobodę [...], a Armia Krajowa szuka lojalnie z nimi współdziałania; na obszarach na wschód od Wisły oddziały Armii Krajowej, nieraz po krwawych i zwycięskich bojach z Niemcami, były rozbrajane, internowane, dowódcy aresztowani”
„Dwa światy czy nieporozumienie?”, „Rzeczpospolita Polska, nr 71
Wojska niemieckie przygotowują się do ostatecznego natarcia na Żoliborz. Trwa ciężki ostrzał rejonu placu Wilsona i ul. Krasińskiego.
Perspektywy obrony są bardzo wątpliwe. Podobnie jak Mokotów, Żoliborz nie jest gęsto zabudowany, co daje możliwość pełnego wykorzystania przewagi w broni pancernej. Poza tym, atak prowadzą także frontowe oddziały 19 Dywizji Pancernej gen. Källnera. Upadek dzielnicy jest kwestią godzin.
W Ożarowie trwają rozmowy kapitulacyjne. W imieniu Komendy Głownej AK prowadzą je ppłk Zygmunt Dobrowolski „Zyndram” i kpt. Alfred Korczyński „Sas”. Strona niemiecka przedstawia warunki kapitulacji Warszawy. Zaraz po zakończeniu negocjacji natarcie nieprzyjaciela rusza ze zdwojoną siłą.
Oddziały nieprzyjaciela pacyfikują miejscowości w Puszczy Kampinoskiej. Płoną m.in. Pociecha, Wiersze, Janówek, Brzozówka i Krogulec.
Bibliografia:
Władysław Bartoszewski „Dni walczącej Stolicy. Kronika Powstania Warszawskiego”
Władysław Bartoszewski „1859 dni Warszawy”
Andrzej Kunert „Kronika Powstania Warszawskiego”
Tadeusz Bór-Komorowski „Powstanie Warszawskie”
Władysław Bartoszewski, Michał Komar „Władysław Bartoszewski. Wywiad rzeka”
Norman Davies „Powstanie'44”
Muzeum Powstania Warszawskiego, www.1944.pl
Materiały Stowarzyszenia Pamięci Powstania Warszawskiego, www.sppw1944.org